honorabili capitulo eiusdem loci, nos Theofylus prepositus et capitulum ecclesie Strigoniensis, prepositus sancti Thome martiris de promontorio Strigoniensi et capitulum eiusdem, sencientes nos agravatos indebite et iniuste, contra Deum et iusticiam per abusum potestatis secularis, per villicum, iuratos et universos hospites, seu cives civitatis Strigoniensis, propter gravamina infrascripta, nobis multipliciter illata, contra ipsos villicum, iuratos et cives, a presencia excellentissimi principis domini K.[aroli]. Dei gracia illustris regis Hungarie, domini nostri naturalis, cum ipse sit actor et iudex in causa eorumdem civium, tamquam in sua propria et non possit quis iudex fieri in sua causa; a foro suo, seu iudicio et iudicis curie sue, quos ex legitimis causis formidamus, quas coram sede apostolica suo loco proponemus, ad eandem sedem appelamus et iterum appellamus, in hys scriptis apostolos petimus et instanter petimus: Primum videlicet propter hoc, quod iidem villicus, iurati et cives, statim post obitum venerabilis patris domini Lodomerii, archiepiscopi Strigoniensis bone memorie, contra sentenciam iudiciariam domini Andree, quondam regis Hungarie, clare memorie, qui quamdiu vixit pro rege habitus est ab omnibus regnicolis, prelatis et clericis, ex quibus multi qui tunc aderant huic iudicio interfuerunt, nos solum per facti potenciam, propria temeritate, Dei timore postposito, non servantes iusticiam, iudicatu nostro et dominio populorum nostrorum, quos habemus intra fossatum eiusdem civitatis et habuimus, a fundacione dicte Strigoniensis ecclesie, et a tempore cuius memoria in contrarium non existit, spoliarunt et gravem iniuriam inferentes, ac dampna ex dominio nostro miserabiliter eiecerunt, predictos populos nostros in contumeliam Dei non modicum affligentes exaccionibus, coliectis et talliis opprimendo, quos iudicio suo stare, ac dominio parere compellunt; in quibus exaccionibus, seu collectis, tria milia marcarum et ultra plane computando, procul dubio, nobis intulerunt et presertim in eo, quod censum seu pensionem domorum nostrarum in eadem civitate existencium, iam fere a triennio nobis solvere noluerunt; propter quod sentencias excommunicacionis et alias penas, sedis apostolice legatorum in partibus Hungarie diversis temporibus latas, contra huiusmodi invasores, eos non est dubium incurrisse; quas quidem sentencias dominus Thomas, quondam archiepiscopus Strigoniensis, pie memorie, in suo concilio, contra eosdem publicavit et insuper tamquam ordinarius suam sentenciam tulit in eosdem, sicut in suis litteris, super hoc confectis cum pendenti sigillo, plenius declaratur. Item super eo, quod iidem villicus, iurati et cives, tributum fori nostri, quod in eadem civitate super terra nostra congregatur et celebratur, ex ordinacione et donacione pia regum Hungarie nobis debitum, diminuunt maliciose, de die in diem aliquid defalcando; cuius tributi ordinacio, qualiter nobis solvi debebatur, in privilegiis eorumdem regum lucidius continetur; cum tamen alie ecclesie multe seculares et regulares, in ipsa civitate, iura sua percipiant pacifice et quiete, nobis tantum modo spoliatis et expulsis. Dicunt enim predicti cives, se habere quoddam privilegium, cum aurea bulla regis Bele, falsum tamen; cuius argumentum est, quod eo tempore quo, vivente eodem domino Lodomerio archiepiscopo, nos ad presenciam regis Andree memorati traxerant in causam super premissis, ipsum privilegium non potuerunt exhibere, quoniam tunc non habebant; et idem rex Andreas, prelati, barones et ceteri nobiles regni, qui tunc presentes adherant, diffinitivam sentenciam contra eosdem cives, accione dictante, tulerunt; eis perpetuum silencium inponentes tali modo,