procurator monasterii beati Martini sacri montis Pannonie, litteras sanctissimi patris et domini nostri, domini Johannis, divina providencia pape XXII. nobis exhibuerunt, cum instancia postulantes quatinus earundem tenorem nostris litteris faceremus inseri, ob cautelam. Quarum quidem litterarum tenor noscitur esse talis:
Johannes, episcopus servus servorum Dei, venerabilibus fratribus . . . . Strigomensi et . . . . . Colocensi archiepiscopis, eorumque suffraganeis, salutem et apostolicam benediccionem. Sacrum beati Benedicii ordinem non indigne gerentes in visceribus caritatis, ad ea vigilanter intendimus, ac opem et efiicacem operam impertimur, per que status eiusdem ordinis, presertim in remotis partibus, de quibus non potest pro singulis in dicto ordine reformandis commode ad sedem apostolicam haberi recursus, ad divini nominis gloriam, ac ordinis eiusdem honorem, prosperis semper successibus affluat, in regulari observancia floreat et tranquillis foveatur eventibus, ac multimodis proficiat incrementis. Nuper siquidem pro parte dilectorum filiorum universorum abbatum et priorum, abbates proprios non habencium monasteriorum et prioratuum ordinis memorati, in regno Vngarie consistencium, peticionis series nobis exhibite continebat: quod post statutum de capitulis abbatum et priorum, proprios abbates non habecium (sic), in singulis regnis sive provinciis celebrandis, per felicis recordacionis Innocencium papam III., predecessorem nostrum, edictum in concilio generali pie (expunct.: memorie) memorie Honorius papa III., predecessor noster, pro salubriori reformacione religionis eorum et observancie regularis et eciam ex eo, quia abbates et priores ipsi de regno predicto ad huiusmodi celebrandum capitulum iuxta statutum prefatum neglexerant convenire, ac hy qui presidere debebant eisdem cogendi rebelles. non videbantur habere aliquem potestatem, dilectis filiis . . . de Waraud et de Bols monasteriorum abbatibus, dicti ordinis, Quinqueecclesiensis et Cenadiensis diocesis, suis dedit litteris in mandatis, ut apud monasterium de Modocha eiusdem ordinis, Colocensis diocesis, illo anno capitulum convocantes abbates et priores dicti ordinis, proprios non habentes abbates, tam exemptos quam non exemptos Strigoniensis et Colocensis provinciarum, qui non consueverant huiusmodi capitulum celebrare, venire ad illud, dummodo impedimento canonico prepediti non essent, monicione premissa, per censuram ecclesiasticam, sublato cuiuslibet contradiccionis et appellacionis obstaculo, coartarent et advocatis caritative duobus Cysterciensis ordinis vicinis abbatibus, in celebracione capituli, Deum habendo pre oculis., procederent iuxta statutum concilii memorati; eademque censura, que in eo ordinata. Et ut que in eo ordinata provide forent, facerent firmiter observari. Et ut que statuta existerent magis tenerentur memoriter et eciam servarentur, prefatus Honorius predecessor, voluit et mandavit huiusmodi (expunct.: capitulum capitula et cogendi rebelles) capitulum, in singulis regnis sive provinciis, annis singulis celebrari; concessa eis, qui annis tunc futuris ordinarentur ad presidendum capitulis celebrandis, convocandi abbates et priores predictos ad huiusmodi capitula et cogendi rebelles, appellacione cessante; simili potestate adiciens, ut si visitatores, qui essent in eodem ordinati capitulo, aliquos exemptos deponentos invenirent, id nunctiare (sic!) sedi apostolice non different; in ceteris iuxta formam sepedicti concilii processuri. Quodque, licet iuxta mandatum prefati Honorii aliquando in regno predicto celebratum fuerit capitulum supradictum,